Lieve vrienden en familie,

Weer een week voorbij en weer een beetje slimmer. Ik leer hier zo ongelofelijk veel! Over Arabieren, over het Egyptisch, over hygiëne, over de revolutie, over het belang van emancipatie, over hitte en over alles wat maar in mijn hoofd wil passen.

Gisteravond zijn Anna en ik gaan eten bij een restaurant dat elbrins heet, eigenlijk elprins, maar de Arabieren kunnen geen P uitspreken dus wordt het brins. Dit restaurant was ons aangeraden vanwege het goedkope maar toch goede eten. Het ligt in een wijk die Imbaba heet, een van de armere wijken in Cairo. Toen we aankwamen waren we nogal een bezienswaardigheid aangezien we de enige zonder hoofddoek waren en ik dan ook nog eens blank. Ik dankte God dat ik had besloten me niet op te tutten voor dit uitstapje en gewoon nog in mijn dagelijkse bedekkende hobbezakken rondliep. We gingen aan een van de lange tafels zitten met aan de ene kant starende ogen vanachter niqaabs en aan de andere kant starende ogen vanachter baarden. Maar al snel keerde de rust terug en was alles doodnormaal. Maar helaas waren de placemats/menu’s helemaal in het Arabisch (ik kan me voorstellen als jullie nu denken; Hoezo “helaas” ze studeert toch Arabisch, hoe kan dan een beetje eten een probleem zijn? Maar ik kan jullie nou eenmaal alles vertellen over de toezichtsraad van de verkiezingen en de martelaren van de revolutie maar simpele gerechten komen gek genoeg minder vaak voor tijdens mijn lessen). Nadat Anna en ik niet de moeite hadden gedaan om het menu te ontcijferen vertelde we de ober dat we niet helemaal wisten wat we moesten eten, dus of hij ons misschien maar gewoon de specialiteiten wilde geven. Hij begon een beetje te mompelen over iets dat qibt heette, dus wij dachten prima, doe ons dat maar. Toen na vier korte minuten er een bord heerlijk geurend vlees voor ons stond hadden we in eerste instantie helemaal zin om te eten. De eerste hap was ook heel lekker, maar daarna kwam er een vage herinnering bij mij naar boven. De smaak deed me een beetje aan lever denken.. Dus zocht Anna even op wat lever in het Arabisch is, en inderdaad, qibt. Jammer genoeg verging me meteen de eetlust, hoe lekker ik het in eerste instantie ook vond. En voor zo ver het eten dus.

Vervolgens raakte we aan de praat met een gezin dat naast ons zat.

Hey, where are you guys from?

Oh hello there, we’re from Holland.

Oh, what language do you speak?

Dutch.

Oh okay, so you’re German!

Uhh.. Yeah.

We’re from The United States, we have lived there for quite a while, all of our children where born in America. We are just on vacation. We live in the States.

Oh okay.. So you’re American, but you are originally from Egypt right?

Yes, but we have already lived in America for a long time, he for 25 year and I for 15 years, al of our kids where born there. We actually live in a place where there are all German villages around us, like Heinz Field.

Okay, but we are actually not German, we are from..

SOooo, we love it here, we come back aaallll the time!

PANG! PANG!!

What was that?!

Oh don’t worry that was just fireworks. So you’re here on holiday as well?

No we study here actually.

Oh how great!

Well, I’m sorry but we have to go, nice talking to you.

Yes, you to, have a great time here!!

Bye!

Bye!

Bye!

Bye!

En toen gelukkig weg. Maar vervolgens vertelde Anna me dat die Pangs helemaal geen vuurwerk waren, maar dat er een één of andere maniak had besloten lekker in de lucht te gaan schieten. Er is gewoon voor het eerst in mijn leven werkelijk naast me geschoten. We waren echt helemaal flabbergasted, wel weer een avontuur erbij. Maar jullie je allemaal geen zorgen, dit was dus pas de eerste keer. Ik ben blijkbaar wel de enige, met Anna, die zich afvraagt wat er gaat gebeuren als die kogel weer neer komt. Dat lijkt me toch wel een hele treurige dood, niet eens in een vuurgevecht, maar door een verdwaalde kogel uit blijdschap omhooggeschoten.

Volgende keer meer..

Liefs Fien