Lieve vrienden en familie,

Er is niet veel nieuw aangezien ik in mijn tentamenweek zit. Ik ga niet vertellen hoe mijn tentamens gaan, dan breng ik mezelf in een te moeilijk pakket van niet te positief en niet te negatief.

Morgen is de laatste dag van de tentamens, we sluiten af met het literatuur tentamen. Voor dit vak zullen we een artikel moeten lezen en daar vragen over beantwoorden, een soort begrijpend lezen. Daarbij moeten we ook een gedicht uit ons hoofd leren. Het is geschreven door een Palestijnse dichter die in de gevangenis zit terwijl hij verlangt naar terugkeren naar zijn moeder.

Ik heb vorige week weer eens paard gereden, ik ging met een Egyptische jongen die ik via de mensen uit Leiden had ontmoet. Hij wist iemand bij de piramides die volgens hem goede paarden hadden. Ik moet zeggen dat ik het niet helemaal met hem eens was. Ik was echt geschokt door de slecht toestand waarin die paarden allemaal verkeerde. De ene had allemaal open wonden, de ander was alleen maar een karkas en weer een ander kreeg een aframmeling van zijn eigenaar. Maar de paarden waar wij op gingen rijden waren nog wel enigszins toonbaar, dus daar gingen we. Al voor we in de woestijn waren zaten we in de volle galop over het asfalt. Iedereen moest snel uit de weg springen en sommige gaven ons zelfs applaus, wat ik allemaal in een flits langs me heen zag gaan terwijl ik met een klapperend jasje en zwaaiende haren voorbij stoof. Al snel waren we in de woestijn en konden we volluit.. Ik heb nooit geweten dat je zo hard kon gaan op een paard. Op een gegeven moment was er ook geen kunst meer aan, aangezien de rug van het paard helemaal stil bleef terwijl zijn benen als een razende doortrappelde. Ik moet zeggen dat een het een bijzonder gave ervaring was!

Anna en ik zijn nu nog bezig met leren, maar morgen gaan alle remmen los en zullen we een super duper coole PartY geven! Aangezien onze tentamens dan zijn afgelopen en ik jarig ben gaan we lekker feesten (insha’allah). Daar zal ik volgende keer meer over kunnen vertellen hopelijk.

Verder ben ik nogal uit het veld geslagen vanwege de realisatie dat Anna-Maria en ik komende dinsdag al uit ons appartement moeten. Ik woon dan gewoon niet meer in Cairo, ik heb dan geen adres meer.. Dat is zo ontzettend mega duper raar! Maar ja, ik kom er wel weer overheen.

Mijn lieve leuten, dit betekend natuurlijk dat ik jullie ook al weer snel zal zien, ik kijk er naar uit!

Lieve groet,

Fien